teen's blog

ახლა ღამის 2 საათი ხდება და კიდევ კომპიუტერთან ვზივარ,ალბათ დილამდე გაგრძელდება ეს...... მაქვს ”ადნაკლასნიკები” და ”სკაიპი”.... ასე თუ ისე ვაბრაზებ ოჯახის წევრებს... დილით ვდგები გვიან,(ანუ შუადღეს).... ვზივარ ფანჯრის რაფაზე...... ერთხელ მითხარი ”შენ არასდროს დაჯდე ფანჯრის რაფაზეო” -გეშინოდა რომ გადავვარდებოდი :დ-კარგი-მეთქი!-გიპასუხე..... თენგო,ჩემო საყვარელო დეიდაშვილო,შენ ამ ყველაფერს მიკრძალავდი,არა მკაცრად არა,მაგარამ მაინც,ახლა კომპიუტერს ვათავლიერებდი და გული დამწყდა,შენი 1 ფაილი,შენი ერთი სურათიც კი ვერ ვიპოვნე და ცრემლები წამომივიდა..... თენგო,იცი როგორ მომენატრე?,საქართველო და საფრანგეთი,ღმერთოჩემო,არ მჯერა,შენ დაბადებიდან ჩემთან იყავი,მე რომ ადვიბადე შენც პატარა იყავი :დ მერე ორივენი გავიზარდეთ :დ მაგრამ შენ მაინც მამასავით მერგებოდი :დ,თენგო,მენატრები,მაკლიხარ,მჭირდები, წლები,წლები ერთად ვცხოვრობდით,მერე წახვედი,ასე უცებ მიმატოვე.....ნუთუ ერთობი მანდ? ნუთუ არ მიხსენებ ხოლმე???.... ერთ ზაფხულს,ბორჯომში 2 კვირით წავედი,და რომ ჩამოვედი,შენ რომ შეგხვდი

ასეთი სათაური იმიტომ,რომ დღიურის სახით მინდა გავაკეთო ჩანაწერი:) დღე ასე დაიწყო: ჩემი ”ვიქტორია სეკრეტის”:დ საზაფხულო ხალთი გადავიცვი და გამოვედი ოთახიდან,დედაჩემმა მოფერება დამიწყო,ბებიაჩემმა აბა სადარბაზოში გაიხედეო,და ჩემი ახალი საწერი მაგიდა დავინახე,ბებიაჩემს უყიდია,ნუ გამიხარდა....,მერე კინოს ვუყურე,მაგარი კინო იყო სამი მეტრი ცის ზევით , აი სურათიც,რა საყვარლები არიან <3 ამასობაში სკაიპში მწერდა ჩემთვის ”მნიშვნელოვანი” ადამიანი,მაგრამ რატომრაც ისეთი ამბიციით აღარვპასუხობდი,ალბათ მავიწყდება,რაც ძალიან მიხარია :დ შემდეგ ოთახის ”უბორკას” შევუდექი,და ყველაფერი თავდაყირა რომ დავაყენე,მაგ დროს შემოვიდა ოთახში გვანცა( ჩემი მეგობარი)და ჩხუბი დამიწყო : 1საათია გელოდები მობილური სად გაქვსო,მეც ძებნა დავუწყე და როგორც ყოველთვის საწოლის ქვეშ ვიპოვნე :დ და გვანცამ წამართვა 2კვირით,რათ გინდა შენ მობილურიო:დ,დიდად არ მიდარდია,თან სკოლაც აღარ მაქვს და ”მაღვიძარადაც”აღარ გამომადგება,უცებ ჩავიცვი და მერისთან და მაკასთან წამიყვანა,ეს უკანასკნელი ადამინაები კი გვანცას დაქალები არიან,და მეც გავ