როცა გცალია ფიქრობ?
ესეიგი,ამ 30 დღიანმა წერილების ბეჭვდამ თავი მომაბეზრა,უფროსწორედ ასე ხშირად ბეჭდვამ,და ანაც უგულოდ რომ ვბეჭდავ განსაკუთრებული სტილი დავკარგე წერილების წერაში,ამიტომაც გადავწყვიტე დროებით თავი დავანებო და მერე განვაგრძობ. რაც შემეხება მე,მიმოვიხილავ ჩემს ბოლოდოინდელ მდგომარეობას: 1. ორი ჩემი უსაყვარლესი მეგობრის უაზრო ჩხუბი რაც უკვე შეუძლებელი გახდა ამეტანა. 2. როგორც ყოველთვის არაკომფორტული გარემო საკუთარ ოჯაში, 3. ის რომ ჩემნაირ ადამინას ჭირდება: თავისუფლება,თავისუფალი დრო და მარტოობა,რაც შეუძლებელია: თავისუფლება-მშობლებისგან.თავისუფალი დრო-სწავლისგან. მარტოობა-ყველასგან და ყველაფრისგან.... ვიცი არ გესმით და ვერც გამიგებთ რა მჭირს,რადგან მეც არ ვიცი... ყელში ამოვიდა ყველაფერი!ყელში ამოვიდა, ის რომ მეგობრები ტყუილად მლანძღავენ,მე კი იმის მაგივრად რომ ჩემი სიმართლე დავამტკიცო ვტირივარ და ურჩხული მგონია ჩემი თავი,ხომ უნდა წამოვმდგარიყავი? ადამიანის ცხოვრება წვიმიან და მზიან ამინდში 2 უდიდესი გზისკენ სვლას გავს, ბოროტებისკენ მიმავალ გზაზე მზიანი ამინდია,მიდიხარ უპრობლემოდ