დუმილის სილამაზე

ამ დროში ძნელია დუმილი,ძალიან ძნელი,ყველგან გაიგებ ჩივილს,ჩივილს ყველა ასაკის ადამიანისგან,ბავშვის,ახალგაზრდის თუ მოხუცის პირისგან,ჩუმად თუ ხმამაღლა:”ამ დროში დუმილი ძნელია,არ იტყვი და ისე გადაგივლიან,ბოდიშსაც არ მოგიხდიანო” მაგრამ ერთი-ორი ადამიანი იმასაც მოჰრავს ყურს,რომ ”ძველი დრო სჯობდა,დრო როდესაც დუმილი სილამაზე იყო,დუმილი-ღიმილს უტოლდებოდა.... რომ დაუფიქრდე მართლაც ასეა დუმილიც და ღიმილიც სილამაზეა,ორივე ხატავს ადამიანს,ორივე რაღაცას გამოხატავს,გამოხატავს სილამაზეს,ქალს ორივე ამშვენებს და ა.შ მაგრამ თუ მეორე მხრიდან შევხედავთ ამას ასე არ არის,მაგალითად მოვიყვანოთ ბატონ-ყმობის პერიოდი,იმ დროს ხომ ბატონს ყველაფრის უფლება ქონდა...ყვე-ლაფრ-ის, გლეხს,ყმას კი არაფრის,აზრის გამოხატვის უფლებაც კი არ ქონდა,ანუ უაღრესად იყო დაცული ე.წ ”დუმილის უფლება” პირადად მე ნეიტრალურ პოზიციას ვიჭერ და დასკვნად,პირად აზრად მხოლოდ ის შემიძლია ვთქვა,რომ როგორცც კარგიარაფერი არ არის რაც გადაჭარებებულია ისევე კარგი არა არის გადაჭარბებული დუმილი,მაგრამ არ დაიცვა დუმილი არ ნიშნავს იმას რადგან ხმა ამოიღე გადაუარო ყველას და ყველაფერს ამით ხომ ყველაფერს,ყველა რომ ასე მოიქცეს ხომ განადgურრდება ყველაფერი,პირველრიგში კი გრძნობები რაც ადამიანებისთვის ძალიან დიდი სამკაულია...


"ღიმილი და დუმილი ორი მძლავრი იარაღია,ღიმილი არის გზა გადასჭრა ბევრი პრობლემა და დუმილი არის გზა თავიდან აირიდო ბევრი პრობლემა”

”ბრძნად მეტყუელებაი ვერცხლი არს წმიდაი,ხოლო დუმილი,ოქროი რჩეული”,ვითარცა რქუა სოლომონ...”