"ოცნებიდან რეალობაში"

გამოვფხიზლდი,დღეს 15წლის ასაკში გამოვფიზლდი მე .: გადმოვედი ოცნებიდან რეალობაში და ახლა მივხვდი რომ 15წელი მძინებია,და რა? რა სჯობია?: ძილი,ოცნება თუ რეალობა? ამ კიტხვეას დიდი ხანია ვუსვამ ჩემს თავს და პასუხი კი ვერ მიპოვნია :(
- სამართლიანია ცხოვრება?
-არა,და მე ამას დაგიმტკიცებთ როგორი მტკივნეულიც არ უნდა იყოს ეს ჩემთვის:
მე ძმა მყავს.ჩემზე პატარა,მშობლები როომ გაცილდნენ 10-9 წლისები ვიყავით.(მე ბავშვობიდან არ მიყვარდა ჩემს გამო ვინმე რომ სევდიანდებოდა ან წუხდებოდა,ამიტომაც არასდროს გამიმჟღავნებია ჩემი გრძნობები,და გგონიათ ვინმე მიხვდა რომ მე ბედნიერი არ ვიყავი?-არა,ამას საკუთარი დედაც კი ვერ მიხვდა... და ამის გამო ჩემი ძმა დღემდე გულთან მიმტან ადამიანად მიაჩნიათ. მე? მე რობოტი ვჩანდი,რობოტი რომელიც დილის 9საათზე გადიოდა სახლიდან და ღამის 10-მდე ეძებდა მამამისის წითელ მანქანას :D) ერთ დღესაც ვიპოვნე,მაგრამ რა? :3 თვეში ცოლი შეირთო და დღეს ბავშვიც ყავთ, დედაჩემი და მამაჩემი კი ჩვენს გამოც კი აღარასდროს დალაპარაკებიან ერთმანეთს...მამა არ გვკითხულობს სანამ ჩვენ არ შევეხმიანებით და ა.შ.
-ჰმმმმმ,მხოლოდ ეს არის შენი სევდიანი რეალობა?ეს ხომ ბევრს მოსვლია?
-არა,ეს უბრალოდ ჩემთვის დღემდე მტკივნეული საკითხია
დღეს კი გული მწყდება რომ, ადამიანები რომლებიც საკუთარ თავზე მეტად გიყვარსშენზე ჭორაობენ,მერე მაგ ადამიანების ნახევარი ჩემთან მოვა და მე-2 ნახევარზე ჭ ორაობს :D :(
გული მწყდება, როცა გამყიდველი გეუბნება ვერ ვხედავ ხურდასო,როდესაც აშკარად ხედავ,რომ იგი ვიტრინაში იატაკზე დაგივარდა.თან არც შენ გიშვებს ასაღებად.
კიდვ იმაზე მწყდება გული, რომ უკვე ზრდასრული ადამიანებიც კი გიმტკიცებენ,რომ შენზე არ უჩორავიათ, მაშინ, როდესაც მათი ბავშვები სიტყვა-სიტყვით გადმოგცემენ მათ ნალაპარაკებს :D :(
მე კიდევ, კიდევ ბევრ რამეზე მწყდება გული....
მოკლედ:წამები,წუთები,საათები,დღეები,კვირები,თვეები,წლები სწრაფად მიქრიან და ნელ-ნელა ყოველივე ჩვენგანს ათრევს თავისი ბინძური დროის ჯურღმულში....
- ესენი? ესენი საკმარისი მიზეზებია?
-დიახ,საკმარისია,მეტის-მეტადაც კი :( :